توضیح: متن حاضر، ویرایش شده‌ی سخنرانی اینجانب در مجلس فاتحه‌‌ی مرحوم حاج عبدالحسین محمدپور (پدر بزرگم) در مسجد امام خمینی(ره) کازرون است.

***

بسم‌الله الرحمن الرحیم و صل الله علی سیدنا محمد و آله الطیّبین الطاهرین

با عرض تسلیت خدمت شما به مناسبت ایام سوگواری آقا اباعبدالله الحسین(ع) و اصحاب و یاران باوفایشان و آرزوی اینکه همه‌ی ما بتوانیم از رهروان راستین اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم‌اسلام) باشیم.

 هدف امام حسین(ع) از قیام کربلا

همانطور که می دانید یکی از مهم‌ترین انگیزه‌های قیام امام حسین(ع)، بحث امر به معروف و نهی از منکر بوده است و خود امام می فرماید: «انی لم اخرج اشراً و لابطراً و لامفسداً و لاظالماً انما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیرة جدی و ابی» من برای ظلم و فساد، خودخواهی و اموری از این قبیل قام نکردم بلکه من قیام کردم برای اینکه در امت جدم اصلاح کنم و امر به معروف و نهی از منکر را به جای بیاورم و سیره‌ی جدم رسول الله(ص) و پدرم امیرالمؤمنین علی (ع) را اقامه کنم. اینکه امام هدف از قیامشان را مسأله‌ی امر به معروف و نهی از منکر معرفی می کنند، نشان از جایگاه ویژه‌ی امر به معروف و نهی از منکر در مکتب ما دارد.

 جایگاه امر به معروف و نهی از منکر در اسلام

این مسأله، هم در قرآن مجید و هم در روایات ما، مکرر تأکید شده است به گونه‌ای که اگر انسان این آیات و روایات را ملاحظه کند و با سایر دستورات و تعالیم اسلام مقایسه کند به این نتیجه می‌رسد که مهمترین واجبات الهی (تأکید می کنم: مهمترین واجبات الهی) امر به معروف و نهی از منکر است.