۱. در مطالعه‌ی زندگی حضرات معصومین(علیهم السلام) و برخی دیگر از علما و بزرگان دین به مواردی بر می‌خوریم که این بزرگان با یک دعا و درخواست از خداوند گره‌های کوری را گشوده و مشکلات به ظاهر بزرگ و پیچیده‌ای را به سرعت حل می‌کرده‌اند!

۲. سر این مسأله را می‌توان در برخی از روایات ائمه‌ی معصومین (علیهم السلام) یافت. از جمله از امام حسن مجتبی(علیه السلام) نقل شده است که «هر کس خدا را بندگی کند، خدا همه‌ چیز را بنده‌ی او می‌گرداند.» (تنبیه الخواطر، ج 2، ص 108)

۳. ما در شهادتین ابتدا بر بندگی پیامبر و آنگاه بر رسالتش شهادت می‌دهیم. خداوند متعال نیز در آیات متعددی از قرآن مجید؛ برخی از پیامبران از جمله پیامبر مکرم اسلام(ص) را «عبد» و «بنده» خویش می‌نامد.

۴. رسیدن به مقام بندگی خداوند بدان معناست که خود را عملاً در برابر او «عَبْداً مَمْلُوکاً لا یَقْدِرُ عَلى‏ شَیْ‏ء: بنده‌ی مملوکى که قادر بر تصرف در چیزى نیست» (نحل: 75) بدانیم و این جز با رنج و تلاش فراوان حاصل نمی‌شود....

 

۱. در مطالعه‌ی زندگی حضرات معصومین(علیهم السلام) و برخی دیگر از علما و بزرگان دین به مواردی بر می‌خوریم که این بزرگان با یک دعا و درخواست از خداوند گره‌های کوری را گشوده و مشکلات به ظاهر بزرگ و پیچیده‌ای را به سرعت حل می‌کرده‌اند!

۲. سر این مسأله را می‌توان در برخی از روایات ائمه‌ی معصومین(علیهم السلام) یافت. از جمله از امام حسن مجتبی(علیه السلام) نقل شده است که «هر کس خدا را بندگی کند، خدا همه‌ چیز را بنده‌ی او می‌گرداند.» (تنبیه الخواطر، ج 2، ص 108)

۳. ما در شهادتین ابتدا بر بندگی پیامبر و آنگاه بر رسالتش شهادت می‌دهیم. خداوند متعال نیز در آیات متعددی از قرآن مجید؛ برخی از پیامبران از جمله پیامبر مکرم اسلام(ص) را «عبد» و «بنده» خویش می‌نامد.

۴. رسیدن به مقام بندگی خداوند بدان معناست که خود را عملاً در برابر او «عَبْداً مَمْلُوکاً لا یَقْدِرُ عَلى‏ شَیْ‏ء: بنده‌ی مملوکى که قادر بر تصرف در چیزى نیست» (نحل: 75) بدانیم و این جز با رنج و تلاش فراوان حاصل نمی‌شود.

۵. از پیامبر مکرم اسلام (صل الله علیه و آله و سلم) نقل شده است که خداوند متعال فرشته‌ای به نام «داعی» [دعوت کننده] دارد که هرگاه ماه رجب فرا می‌رسد این فرشته از شب تا صبح ندا داده و مؤمنان را به عبادت دعوت می‌کند.

این فرشته در بخشی از دعوت خویش چنین ندا می‌دهد: «طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ طُوبَى لِلطَّائِعِینَ وَ یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی: خوشا بحال ذاکرین. خوشا بحال اطاعت کنندگان. خداوند متعال می‌گوید: من همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند و از هر کس که از من اطاعت کند اطاعت می‌کنم.»  (مستدرک‏الوسائل: ج 7، ص 535)

عجبا! خداوند متعال، بنده‌ی فرمانبردار خویش را تا آنجا گرامی داشته است که صریحاً خود را مطیع چنین بنده‌ی معرفی می‌کند!

خدایا! ما را بنده‌ی خالص خویش گردان!