یکی از گناهان رایج در جامعه، روی آوردن به سرزنش برخی مؤمنان به محض مشاهده‌ی اشتباهاتی از سوی آنهاست. گاهی برخی از ما به‌جای آنکه با رعایت آداب و سلسله مراتبِ امر به معروف و نهی از منکر با خیرخواهی کامل به دنبال رفع این اشتباهات باشیم، گویا در کمین نشسته‌ایم تا لغزش‌ها را رصد کنیم و با سرزنش کردن‌هایمان از شخصیت، اعتبار و آبروی طرف مقابل بکاهیم! غافل از آنکه عواقب خطرناک این رفتار در دنیا و آخرت گریبان‌مان را خواهد گرفت.
امام صادق(ع) به نقل از پیامبر مکرم اسلام(ص) می‌فرمایند: «من عیّر مؤمناً بشیءٍ(1) لم‌یمت حتی یَرکَبَه(1): هر که مؤمنی را به واسطه‌ی عملی [یا گناهی] سرزنش کند، نمی‌میرد مگر این‌که پیش از آن، خود او نیز آن عمل [یا گناه] را انجام دهد.»
امام صادق(ع) در روایتی دیگر بر این نکته تصریح می‌فرمایند که اگر مؤمنی را در دنیا سرزنش کردی خداوند ترا در دنیا و آخرت سرزنش خواهد کرد: «مَن أنبَّ مؤمناً أنبَّه الله فی الدنیا و الآخرة»(2) بی‌گمان هرچه جایگاه، آبرو و شخصیت مؤمنی که مورد سرزنش قرار گرفته نزد خدا و مردم بالاتر باشد، آسیب شدیدتری متوجه سرزنش‌گر خواهد شد.
بیایید فضای جامعه‌مان را فضای همدلی، مهرورزی، دوستی، برادری و خیرخواهی قرار دهیم تا برکات الهی بر ما نازل شود.
زیبا و دلنشین می نویسی.....
آمدم تا لذت ببرم از نقوش پیاده شده افکارت......
میهمان شدنت در ضیافت الهی به شادی و نور......
محتاجم به دعای خیرت در سحرهای وصل...........
قدم بر دیدگانم نه و چرکنویسهایم را مزین به نظر......
یاحق.......