مناظره‌ی دیشب (اشاره به مناظره‌ی زنده‌ی تلویزیونی بین دو تن از کاندیداهای دهمین دوره از انتخابات ریاست جمهوری ایران؛ آقایان محمود احمدی‌نژاد و میرحسین موسوی) ثابت کرد که اخلاق جایگاهی در میان برخی از سیاستمداران ما ندارد. یکی ۲۴ سال گذشته را زیر سئوال برد و دیگری ۴ سال پس از آن را.
جالب آنکه تنها کسانی که متهم نشدند دولت موقت، دولت بنی‌صدر و دولت یک ماهه‌ی شهید رجایی بود. (البته شاید نیازی به ذکر آن دو سال نمی‌دیدند) به هر حال اگر این حلقه را هم تکمیل می‌کردند ۳۰ سال گذشته کامل می‌شد!
اگر آمریکا و اسراییل می‌خواستند نظام ما را تخریب کنند (آن هم از زبان خودمان) از این بهتر نمی‌توانستند. به نظر من بازنده‌ی اصلی این مناظره نظام و برنده‌ی اصلی دشمنان آن بودند.
این از ابتدایی‌ترین آموزه‌های دینی ماست که بیان اتهامات ثابت نشده آن هم در مقابل میلیون‌ها نفر درباره‌ی افرادی که حضور ندارند و حتی اگر بعداً پاسخ هم بگویند ممکن است بسیاری از مخاطبین برنامه‌ی دیشب پاسخ‌های آینده‌ی آنها را نشنوند، حرام است.
چه کسی باور می‌کند که این ادبیات تشنگی برای خدمت را می‌رساند؟!
با شما موافقم . اولین و بزرگترین بازنده مناظره دیشب نظام و اخلاق بود ولی خداوکیلی چه کسی کل نظام را زیر سوال برد خداوکیلی چه کسی دیگران را بدون تشکیل دادگاه صالحه و بدون فرصت دفاع مورد اتهام قرار داد.
خدا همه ما را عاقبت به خیر بنماید.