حق برخورداری از آزادی حقی است شبیه به حق حیات.
سلب آزادی افراد نیز مانند سلب حق حیات آنهاست.
هم‌چنان که برخی قاتل جان‌اند برخی نیز سالب آزادی‌اند.
این البته به معنای مطلق کردن حق حیات و یا حق آزادی نیست.
هم‌چنان که در مواردی می‌بایست به حکم شرع و قانون به حیات برخی پایان داد در مواردی نیز به حکم شرع و قانون می‌توان آزای برخی را محدود ساخت.
البته این موارد تنها محدود به تعارض با حقوق مادی و معنوی سایر افراد و یا جامعه است.
در این رابطه تقریباً شبیه به همان حساسیتی که شرع مقدس در پایان دادن به حق حیات داشته است را در پایان دادن به آزادی افراد می‌توان جُست.
***
نظام مردم‌سالار محصول چنین نگاهی در پذیرش حق آزادی افراد است.
افراد با استفاده از آزادی خود، نوع نظام و نیز حاکمان بر خود را انتخاب می‌کنند.
نتیجه‌ی نهایی حاکمیت رأی و سلیقه‌ی اکثریت است.
اینکه اکثریت بر حق‌اند یا باطل، گناه‌کارند یا مأجور تأثیری بر لزوم پذیرش رأی آنها ندارد.
امام معصوم هم که باشی اگر اکثریت تو را یاری نکنند تنها می‌توان با استفاده از حق آزادی خود به بیان نظرات خویش پرداخت.
حتی اگر عده‌ای با دروغ و فریب و نیرنگ رأی اکثریت را با خود همراه و حاکمیت خویش را تثبیت کردند؛ چاره‌ای جز روشنگری و نقد؛ برای اقلیت باقی نمی‌‌ماند.
و اگر اقلیت بر باطل باشند که عاقلانه‌ترین راه اصلاح خویش و همراهی صادقانه با اکثریت است.
نه توطئه‌ی اقلیت علیه اکثریت مطلوب است و نه استبداد اکثریت علیه اقلیت.
نه عده‌ای که در اقلیت‌اند حق دارند به نام مردم سخن بگویند و نه آنها که در اکثریت‌اند حق دارند مانع آزادی اقلیت در بیان نظرات خود شوند.
هم‌چنان که توطئه و کارشکنی اقلیت علیه اکثریت به سرعت، انزوای بیشتر اقلیت را در پی خواهد داشت، استبداد اکثریت نیز به جابجایی آرام قدرت منجر خواهد شد.
اعمال سلیقه‌ی اقلیت بر اکثریت ولو با روش‌های به ظاهر قانونی، بی‌توجهی برخی نهادهای انتصابی به گرایش اکثریت مردم، میدانداری نیروهای تندرو اقلیت، حمله و اهانت تندروها به شخصیت‌های مقبول اکثریت و امروری از این دست بر سرعت کاهش پایگاه اجتماعی اقلیت خواهد افزود.
تلاش برای سلب آزادی‌های اجتماعی اقلیت، بی‌توجهی به نقدهای دلسوزانه و کارشناسانه‌ی آنها، دروغ‌گویی، غرور و خودبزرگ‌بینی مسئولان و فاصله گرفتن آنها از مردم، میدانداری تندروها و متملقین، فراموشی دغدغه‌های اصلی مردم، بی‌توجهی به مفاسد احتمالی اطرافیان، عدم پذیرش خطاهای احتمالی و اموری از این دست نیز باعث از دست دادن پایگاه اجتماعی اکثریت و تبدیل آرام آن به اقلیت خواهد شد.
_______________________________
بازنشر در سایت الف
سید غلامحسین امامی
