امشب همزمان با گوش دادن به تلویزیون در حال ورق زدن بخشهایی از تاریخ معاصر ایران بودم. ناگهان به شعر مردم در پاسخ به شاپور بختیار برخوردم:
برو ای بختیار زخوبیت دم مزن
میشناسیم تو را ز کودک و مرد و زن
نه مرغ طوفانی، نه موج دریایی...
این شعر را دوست دارم و امشب بارها آنرا زمزمه کردم.
به گمانم کمتر چیزی به اندازه دروغ گویی و خودبزرگ بینی سیاسیون مردم را آزار می دهد.