امشب هم‌زمان با گوش دادن به تلویزیون در حال ورق زدن بخش‌هایی از تاریخ معاصر ایران بودم. ناگهان به شعر مردم در پاسخ به شاپور بختیار برخوردم:

 

برو ای بختیار زخوبیت دم مزن

        می‌شناسیم تو را ز کودک و مرد و زن

                   نه مرغ طوفانی، نه موج دریایی...

 

این شعر را دوست دارم و امشب بارها آنرا زمزمه کردم.

به گمانم کمتر چیزی به اندازه دروغ گویی و خودبزرگ بینی سیاسیون مردم را آزار می دهد.