اینجانب در روز هشتم تیر به دکتر مسعود پزشکیان رأی خواهم داد. مهم‌ترین دلایلی که برای انتخاب خود دارم را در ادامه نوشته‌ام. اگر شما نیز با من همراه بودید، این متن را برای دوستانتان بفرستید.
1. افزایش سرمایۀ اجتماعی کشور
جمهوری اسلامی ایران محصول قیام اکثریت قاطع مردم این کشور است. بیش از 99 درصد از مردم در فروردین ماه 1358 با شرکت در یک رفراندومِ آزاد به جمهوری اسلامی آری گفتند. در 46 سال گذشته نیز هرگاه حاکمیت زمینۀ مشارکت فعال مردم در انتخابات را فراهم آورده، اکثریت مردم با رأی خود نمایندگان واقعی خویش را برگزیده‌اند. اما متأسفانه در سه انتخابات مهم گذشته، زمینۀ مشارکت فعال مردم فراهم نشد لذا در انتخابات مجلس یازدهم (اسفند 1398) تنها ۴۲٫۵ درصد، در انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم (خرداد 1400) تنها 8/48 درصد و در انتخابات مجلس دوازدهم (اسفند 1402) تنها 6/40 درصد از مردم در انتخابات مشارکت کردند. این در حالی بود که بسیاری از مشارکت‌کنندگان در دو انتخابات اخیر نیز با رأی سفید اعتراض خود را به صحنه‌آرایی انتخابات اعلام کردند. نتیجۀ تلخ سه انتخاب گذشته، یکدست‌سازی حاکمیت با رأی اقلیت ملت بوده است؛ لذا اکثریت نماینده‌ای برای خود در حاکمیت نمی‌‌دیدند؛ از سوی دیگر عدم مشارکت اکثریت با ماهیت جمهوری اسلامی ناسازگار بود. بر همین اساس مقام معظم رهبری در سخنان نوروزی خود در فروردین 1403 صریحاً اعلام کردند: «ارتباط و همدلی اجتماعی خیلی مهم است؛ در این زمینه دچار غفلت شدیم؛ خودمان به دست خودمان در وحدت ملّی‌مان اختلال ایجاد می‌کنیم. همۀ ما در این غفلت شریکیم.» اکنون که حکمتِ الهی موجب برگزاریِ زودهنگامِ انتخابات ریاست جمهوری شده و حاکمیت، نسبت به سه انتخابات گذشته، توجه نسبی بیشتری به سلایق مختلف مردم کرده است، انتخاب دکتر پزشکیان می‌تواند ضمن افزایش سرمایۀ اجتماعی کشور، اکثریت ملت را نیز در تصمیمات حکومت شریک کرده، بر وزن خردِ جمعی در کیفیت ادارۀ کشور بیافزاید.
2. شخصیت مذهبی دکتر پزشکیان
بر اساس اصل 115 قانون اساسی، رییس جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی کشور انتخاب شود. استنادات فراوان دکتر پزشکیان در صحنۀ رقابت‌های انتخاباتی به کلام خدا و سخنان گهربار امیرمؤمنان(ع) وزن مذهبی شخصیت او را نمایش داد. او به اندازۀ تمام نامزدهای انتخابات در تمام سال‌هایی که من به یاد می‌آورم، لزوم بازگشت به قرآن و نهج‌البلاغه در تصمیمات کارگزاران نظام را یادآور شد. او در بکارگیری این روش، آن هم در شرایط انتخاباتی به تلخ شدن کام دین‌گریزان توجهی نکرد.
3. رجل سیاسی
چنان‌که اشاره شد، قانون اساسی تصریح دارد که رییس جمهور می‌بایست از رجل سیاسی باشد. دکتر پزشکیان فعالیت اجرایی خود را از ریاست دانشگاه علوم پزشکی تبریز (1373-1379) آغاز کرده است. تجربۀ موفق اجرایی او سبب انتخاب وی به عنوان وزیر بهداشت در دولت آقای خاتمی (1380-1384) شده است؛ او همچنین در پنج دورۀ گذشته (1387تا کنون) همواره منتخب مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی بوده است. وی طی سال‌های 1395 تا 1399 نیز نائب رییسی مجلس را برعهده داشته است. مجموعۀ سوابق مذکور از او شخصیتی اجرایی، سیاسی و آشنا با فضای دولت و مجلس و آگاه از نابسامانی‌ها و مشکلات کشور و دردهای مردم ساخته است.
4. اعتقاد به کار کارشناسی
ما در گذشته شاهد حاکمیت افرادی در عالی‌ترین سطوح اجرایی کشور بوده‌ایم؛ کسانی که خود را عقل کل می‌پنداشتند و یک تنه در همۀ مسایل داخلی و خارجی اظهار نظر می‌کردند. قرار گرفتن ایران در انزوای بین‌المللی نتیجۀ خودشیفتگی و خودعقل‌کل‌‌پنداری آنها و برخی همکارانشان بود. انزوایی که علی‌رغم تلاش‌های متراکم و فراوانی که طی یک دهۀ گذشته صورت گرفته، همچنان بر سر کشور سایه افکنده است.
دکتر پزشکیان اما دقیقاً در نقطۀ مقابل این روحیه قرار دارد. او هیچ ابایی ندارد که در برابر چشم میلیون‌ها آدمی که مناظرات تلویزیونی را با دقت و حساسیت تماشا می‌کنند، به صراحت هرچه تمام‌تر، در برابر منتقدان خود دربارۀ مسائلی که در آنها تخصص ندارد، بگوید: «من نمی‌دانم و می‌دانم که نمی‌دانم؛ اما شما نمی‌دانید و خود را دانا می‌پندارید.»
سپردن امور تخصصی و اعتماد به برجسته‌ترین متخصصان هر رشته، سیرۀ گذشته و سیاست‌های اعلامی امروز اوست. البته سابقۀ سه دهه کار اجرایی و قانون‌گذاری، به او کمک کرده تا از متخصصان هر رشته، شناخت کافی داشته باشد.
5. مردمی بودن
از جمله ویژگی‌های برجستۀ دکتر پزشکیان زندگی مردمی اوست. او علی‌رغم آنکه از بالاترین سطح تخصص پزشکی برخوردار است اما تخصص خویش را وسیله‌ای برای ثروت اندوزی قرار نداد. او هیچ گاه از حق طبیعی خود برای مطب زدن استفاده نکرد و به حقوقی که از طبابت و جراحی در بیمارستان‌ها می‌گرفت اکتفا کرد و حتی از رسیدگی به بیماران مستمند غافل نشد. در دوران مسئولیت دانشگاه علوم پزشکی تبریز نیز حتی در ساخت مراکز بهداشتی برای مناطق محروم شخصاً حضور یافت. مردم‌داری او باعث شد که مردم تبریز طی پنج دورۀ متوالی از مجالس هشتم تا دوازدهم او را به عنوان نمایندۀ خود انتخاب کنند. نکتۀ مهم این انتخاب آن است که وی حتی در مجلس دوازدهم که اصطلاح طلبان در انتخابات مشارکت نکردند و بسیاری از مردمی که سلایق سیاسی دکتر پزشکیان را می‌پسندیدند هم رای ندادند اما او باز هم به عنوان نمایندۀ تبریز انتخاب شد.
6. عدالت‌طلبی
توجه به عدالت در ادبیات دینی و سیاسی دکتر پزشکیان برجسته است. او توسعه و عدالت را در کنار یکدیگر می‌خواهد. عدالت از نگاه او نیز به حوزه‌های اقتصادی محدود نشده است. او عدالت‌طلبی خود را حتی در دفاع از مظلومان و کرامت انسانی منتقدان، در سخت‌ترین شرایط نشان داده است.
7. پاکدستی، سلامت مالی و اخلاقی
از برجسته‌ترین ویژگی‌های دکتر پزشکیان پاکدستی و سلامت مالی اوست. کسانی که با پرونده‌سازی برای دیگران روزگار خویش را می‌گذرانند، نتوانسته‌اند نقطۀ تاریکی در پاکدستی و سلامت مالی او بیابند. همچنین علی‌رغم آنکه 30 سال از درگذشت همسر وی می‌گذرد، پرونده‌سازان نتوانسته‌ای بر پاک‌دامنی او خدشه‌ای وارد کنند.
8. شجاعت
از جمله ویژگی‌های دکتر پزشکیان که به نوعی می‌توان آن را محصول استغنا و سلامت نفسانی وی دانست، برخورداری از شجاعت در اعلام نظرات خود در سخت‌ترین شرایط است.
9. تسلط بر عصبانیت
گاهی شجاعت افراد آنها را به تهور و عدم تسلط بر ناراحتی و عصبانیت خویش می‌کشاند. برخی نامزدهای انتخاباتی در مناظرات انتخاباتی تمام تلاش خود را برای عصبانی کردن دکتر پزشکیان به کار بردند اما او در جریان مناظرات آرامش خویش را حفظ کرد و پاسخ تندی‌های آنها را با جملات کوتاهی داد. همچنین عصبانیت یکی از همراهان پزشکیان در یکی از برنامه‌های کارشناسی، نتوانست او را از جادۀ اعتدال خارج کند.
10. صداقت و راستگویی
از دیگر صفات برجستۀ دکتر پزشکیان صداقت و راستگویی اوست. در جریان رقابت‌های انتخاباتی، این ویژگی بارها خود را نشان داد. او بر اساس همین صداقت گاهی در سخنان خود مسائلی را مطرح کرد که مورد پسند برخی حامیانش نبود. او با توجه به شناختی که مشکلات کشور داشت، در میان نامزدهای موجود، کمترین وعده‌های انتخاباتی را داد؛ این سبک جز از یک انسان صادق و باشرافت برنمی‌آمد.
11. هوشمندی
دکتر پزشکیان انسان باهوشی است. او با همین هوش خود مردم را شناخته است. روش تبلیغات او دقیقا دل عموم مردم را هدف گرفته بود. تکرار برخی جملات ساده و اثرگذار در جلسات مختلف و پاسخ‌های کوتاه و غافل‌گیر کننده به برخی کنایه‌ها، بازی نخوردن از نامزدهایی که می‌خواستند او را به برخی ضعف‌های گذشته گره بزنند و... شواهدی از هوشمندی اوست.
12. راهبرد وفاق برای تحقق مصلحت ملت
دکتر پزشکیان در جریان تبلیغات انتخاباتی خود، یکی از مهم‌ترین وعده‌ها و سیاست‌های خویش را تلاش برای ایجاد وفاق و همدلی در سطوح ملی برای پیشبرد مصالح ملت اعلام کرد. سخنان وی در این رابطه اما کمتر موجب توجه قرار گرفت و در هیجانات انتخاباتی گم شد. او بارها با استناد به قرآن و نهج‌البلاغه اعتراض کرد که چرا همدیگر را می‌درید؟! چرا با هم مهربان نیستید؟! چرا با یکدیگر مانند برادر دینی یا حداقل مانند انسان برخورد نمی‌کنید؟! او گفت: ما باید بتوانیم با یکدیگر به خوبی حرف بزنیم. او گفت: برای رسیدن به اهداف مشترک و نجات کشور از این وضعیت، باید اخلاقمان را درست کنیم. باید بتوانیم با هم کار کنیم. باید به اتاق‌های در بسته برویم و مشکلات‌مان را با هم حل کنیم. او حتی به صراحت گفت: من اگر رییس جمهور شدم «سرباز مردم» خواهم بود اما اگر لازم باشد برای ایجاد وفاق در جهت تأمین مصالح مردمی که به من رأی داده‌اند، گاهی در کوتاه آمدن از حق خود، پیش‌قدم خواهم شد.
من نمی‌دانم پزشکیان در قامت رییس جمهور تا چه حد در جمع کردن بین مصالح اکثریتی که به او رأی داده‌اند و مصلحت جلب همراهی مخالفان، موفق خواهد بود. اما می‌دانم که در شرایط فعلی چاره‌ای جز رأی دادن و اعتماد کردن به او برای ما باقی نمانده است. او البته گردن خود را در گرو وعده‌هایش گذاشته و به صراحت گفته است که اگر نتوانستم به وعده‌هایم عمل کنم، کنار خواهم کشید.
با آرزوی موفقیت برای او
7 تیر 1403
