در تاریخ 28 اردیبهشت 93 یادداشتی در «خبرنامه دانشجویان ایران» با عنوان «هاشمی 88، اسیر در افراط و تفریط» به قلم جناب آقای علی احمدپور منتشر شد که به بررسی «مواضع آیت الله هاشمی رفسنجانی در سال 1388» و نقد کتاب «هاشمی در سال 88» پرداخته بود. لذا انتشارات سلمان فارسی (به عنوان ناشر کتاب)، نکات کوتاهی را درباره‌ی بخش‌هایی از این متن که به کتاب مذکور مربوط می‌شود، تقدیم می‌‌دارد.
***
به نظر می‌رسد نقد مذکور بیش از آن‌که حاصل مطالعه‌ی دقیق و کامل کتاب باشد، تنها محصول تورق و یا مطالعه‌ی گذرای آن است. برای این مدعا شواهد زیر ارائه می‌گردد:
1. متأسفانه هدف نویسنده‌ی کتاب توسط ناقد محترم به درستی فهمیده نشده است. نویسنده در مقدمهی کتاب در این رابطه می‌نویسد: «تلاش بنده بر آن بوده است تا تنها با استناد به مواضع منتشر شده‌ی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی که به تأیید دفتر وی و یا اداره‌ی کل روابط عمومی مجمع تشخیص مصلحت نظام رسیده، منبعی قابل اطمینان برای شناخت مجموعه مواضع وی در سال 88 فراهم آورم تا از این ره‌گذر همگان ـ خصوصاً پژوهش‌گران تاریخ انقلاب اسلامی ایران ـ بتوانند پس از اطلاع دقیق از این مواضع، به تحلیل آنها روی آورند.» (هاشمی در سال 88، چاپ اول، فروردین 1393، مقدمهی نویسنده، صص 21-22)
نویسنده همچنین در قسمت‌های مختلفی از کتاب بر گزارشی بودن اثر تأکید کرده، به آن ملتزم بوده است. اما ناقد محترم کتاب را اثری تحلیلی انگاشته است.
2. نویسنده در بخشی از مقدمهی کتاب خود در تبیین علت انتخاب آیت الله هاشمی رفسنجانی به عنوان موضوع تحقیق خویش به ویژگی‌هایی اشاره کرده است که از سوی امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری طی سال‌های 1357 تا 1389 برای شخصیت مورد بحث، ذکر شده است. اما متأسفانه ناقد محترم از اشاره‌ی نویسنده به این ویژگی‌ها، «تحسین یک‌جانبه رفتار سیاسی هاشمی در سال 88» برداشت کرده است!
3. ناقد محترم در حالی در قسمت‌هایی از نوشتار خود در مقام تحلیل مواضع هاشمی توقعاتی برآورده نشده‌ی خویش از نویسنده را ذکر می‌کند که نویسنده‌ی کتاب بر این مسأله تصریح دارد که خواننده نه با یک اثر تحلیلی بلکه با یک اثر گزارشی مواجه است.
4. ناقد محترم در قسمتی از نقد خود مدعی می‌شود: «البته صنعتی در بیان خطبه 29 خرداد نیز سر بسته مسئله را رفع و رجوع نموده و اشاره رهبری پیرامون اختلاف نظر با هاشمی در مسائل عدالت اجتماعی، سیاست خارجی و برخی مسائل فرهنگی را تشریح نمی کند. دیدن بخشی از خطبه 29 خرداد و فراموش کردن باقی آن خود از مظاهر افراط و تفریط است.» این در حالی است که نویسنده‌ی کتاب در چند صفحه از مقدمهی کتاب خود به بحث اختلاف نظر آیت الله هاشمی و مقام معظم رهبری پرداخته است (ر.ک: هاشمی در سال 88، پیشین، ص 16ـ20) و در همانجا عین عبارات رهبری درباره‌ی اختلاف‌نظر با آقای هاشمی در سه موضوع مذکور را نیز آورده است.
علاوه بر این، تمام سخنان رهبری در خطبه‌های 29 خرداد 88 درباره‌ی موضوع انتخابات و مناظره‌های انتخاباتی (از جمله اختلاف نظر ایشان با آقای هاشمی در سه موضوع مذکور) در پاورقی صفحات 162-165 نیز ذکر شده است.
5. طبیعی است که از هر ناقدی (از جمله ناقد محترم این کتاب) انتظار می‌رود پیش از اقدام به نقد، موضوع را مورد مطالعه و بررسی جدی و دقیق قرار دهد تا چنین اشکالاتی پیش نیاید.
انتشار در خبرنامه دانشجویان ایران
