علی‌رغم جمعیت قابل توجه مسلمانان در سراسر جهان اما اختلافات موجود در میان آنان سبب شده است که امت اسلام نتواند از ظرفیت‌های نهفته‌ی خود آن‌گونه که شایسته است بهره‌برداری به عمل آورد.

آثار سوء اختلاف نه تنها در کل امت اسلامی بلکه در میان جوامع اسلامی کوچک‌تر از قبیل جامعه‌‌ی ایمانی شیعیان در جمهوری اسلامی ایران نیز خطرات بسیاری را به دنبال خواهد داشت.

بررسی این موضوع به این دلیل اهمیت دارد که وجود اختلاف در امت اسلام باعث شده است تا ملت‌های مسلمان نتوانند آنچنان که باید از حقوق مسلم خود دفاع کنند و حتی به دلیل این اختلافات دشمنان اسلام جرأت کشتار مسلمانان در نقاط مختلف دنیا، اهانت به مقدسات اسلام و یا ممانعت از عمل به دستورات دین توسط مسلمین را به خود می‌دهند.  بی‌شک اگر این اختلاف‌ها در امت اسلام وجود نداشت دشمنان اسلام نیز جرأت تعدی به مسلمین را نداشتند.

تلاش ما در این نوشتار بر آن است تا با استفاده از آیات شریف قرآن به تبیین آثار سوء این اختلافات بپردازیم.

در موضوع این تحقیق با سه مفهوم «تفرقه»، «اختلاف» و «تنازع» در قرآن مجید مواجه هستیم.

پس از انتشار پاسخ‌های بنده به «پرسش‌هایی درباره‌ی حجاب» در یکی از شبکه‌های اجتماعی یکی از کاربران نظر خود را در ذیل آن نگاشت. در ادامه نظر وی و پاسخ بنده را مطالعه کنید.

 ***

نظر: هرچند حجاب از اصول مسلم اسلام است ولی الزام حکومتی آن غیر شرعی است زیرا نقض غرض شارع است . آیه حجاب در سوره احزاب صراحتا وضع چنین قانونی را اذیت نشدن خانمها می‌داند پس اذیت کردن آنها برای داشتن حجاب یعنی برای ایجاد امر مهمی امر اهمی را ضایع کردن که البته خلاف اصول فقهی است.

 ***

پاسخ: خداوند در آیه 59 از سوره مبارکه‌ی احزاب می‌فرماید:«یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِن ‏ذلِکَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلایُؤْذَیْن» اگر ملاک شما این آیه‌ی شریفه است. چند نکته در آن وجود دارد که می‌بایست بدان توجه کرد:

با توجه به مباحث و ادعاهایی که این روزها درباره‌ی پیامبر بودن کورش (پادشاه هخامنشی) مطرح می‌شود بر آن شدیم تا نکاتی را از نگاه علامه‌ی طباطبایی (ره) درباره‌ی ذوالقرنین و نیز عبارتی از شهید مطهری که بر پیامبر نبودن کورش دلالت دارد را تقدیم خوانندگان محترم کنیم:

نکاتی از علامه طباطبایی (ره) درباره‌ی ذوالقرنین

مرحوم علامه‌ی طباطبایی (ره) در کتاب شریف المیزان در تفسیر آیات ۸۳ تا ۱۰۲ از سوره‌ی مبارکه‌ی کهف که مربوط به ذوالقرنین است. مباحث‌ مفصلی را بیان کرده است. در ادامه به عباراتی از علامه در تفسیر این آیات اشاره می‌شود.

۱. قرآن بر پیامبر بودن ذوالقرنین دلالت ندارد

جمله" ُقلْنا یا ذَا الْقَرْنَیْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَ إِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِیهِمْ حُسْنا" دلالت ندارد بر اینکه ذى القرنین پیغمبرى بوده که به وى وحى مى‏شده، چون همانطورى که گفتیم قول خدا اعم از وحى مختص به نبوت است. جمله" ثُمَّ یُرَدُّ إِلى‏ رَبِّهِ فَیُعَذِّبُهُ ..." از آنجا که نسبت به خداى تعالى در سیاق غیبت آمده خالى از اشعار به این معنا نیست که مکالمه خدا با ذو القرنین به توسط پیغمبرى که همراه وى بوده صورت گرفته، و در حقیقت سلطنت از او نظیر سلطنت طالوت در بنى اسرائیل بوده که با اشاره پیغمبر معاصرش و هدایت او کار مى‏کرده.

(ترجمه المیزان، ج‏13، ص: 500)